Początki osady Strzałkowo sięgają bar­dzo odległej przeszłości. Pionierscy mieszkańcy pojawili się tu między wiekiem X a XI. Mała wio­ska została włączona do ziem rycerza, którego danych niestety nie udało się ustalić. Po akcie nadania majątku bowiem nie zachowały się żad­ne ślady. Historyczne zapiski informują już o pó­źniejszych właścicielach Strzałkowa, którymi byli duchowni. Wiemy też, że w 1397 r. powstały tu oraz w Graboszewie i Stawie pierwsze parafie i stanęły pierwsze kościoły. Jak już wspomina­liśmy na stronie głównej, protoplastą rodu, od którego pochodzi na­zwa miejscowości, był kmieć Strzałek. Po jego śmierci osadą zarządzał ród Porajów herbu Poraj, który przybył z Czech. Jak mówi tradycja, strzałkowski Poraj był jakoby rodzonym bratem świętego Wojciecha. Z biegiem lat, potem i wie­ków, Strzałkowo stanowiło dom rodzinny kilku ro­dów spowinowaconych ze sobą. W taki sposób powstała ogromna i wpływowa w owych czasach wielkopolska rodzina Strzałkowskich herbu Po­raj. Do nich należały okoliczne majątki jeszcze w XVII wieku. Ciekawą i zarazem bardzo cenną dla strzałkowian pamiątką z historii ich wsi jest dokument z 1432 r. podpisany przez niejakiego Jana Gołego ze Strzałkowa, który niniejszym za­pewniał panującego wówczas króla Władysława Jagiełłę o swej wierności. Około roku 1640 Świętosław Śreniawa Strzałkowski, kanonik po­znański i łowicki, zainicjował budowę drugiego kościoła. Na siebie wziął także sfinansowanie przedsięwzięcia. Ponad sto lat później, w roku 1781 ówczesny właściciel tutejszych ziem Teo­dor Węsierski sprowadził niemieckich osadni­ków. Ten niezwykle istotny fakt zainicjował pow­stanie wsi nazywanych Olędrami na Łężcu, Pospólnem i Strzałkowem. Przyjęło się to uważać za początek dzisiejszego, współczesnego Strzałko­wa. Podczas drugiego zaboru w 1773 roku zie­mia strzałkowska została włączona do zaboru pruskiego. Ciekawe, czy ktoś wie, iż Strzałkowo było niegdyś wioską przygraniczną? Otóż stało się tak po postanowieniach Kongresu Wiedeń­skiego z 1815 r. Na podstawie nowego podziału ziem polskich między Rosję i Prusy od 11 listopa­da 1817 r. granica między zaborami przebiegała o 1 kilometr na wschód od Strzałkowa. W 1839 roku powstała we wsi pierwsza katolicka szkoła. Wiemy, iż nazwisko tutejszego nauczyciela brzmiało Trzebuchowski. Sytuacja polityczna do­prowadziła do zmiany właściciela majątku. W 1874 dobra szlachecko-rycerskie rodu Strzałkowskich przeszły w ręce Niemca Louisa Schultza. Dzięki oddanej w 1882 r. do użytku stacji kolejowej Strzałkowe zyskało bezpośrednie połą­czenie z Poznaniem oraz ważniejszymi okoli­cznymi miastami. O zwiększone bezpieczeństwo mieszkańców natomiast zadbała powstała w ro­ku 1888 Ochotnicza Straż Pożarna. Czas zaborów to sprawdzian patriotyz­mu Polaków. Strzałkowianie zdali ten test celu­jąco. Brali m.in. czynny udział w kolejnych pow­staniach, walcząc o niepodległość Polski. Nie zawsze można było występować zbrojnie, o czym doskonale wiedzieli nasi wielkopolscy przodkowie. Równie ważne okazywało się soli­daryzowanie z walczącymi lub stawianie bier­nego oporu. Zrozumiały to również dzieci, które masowo wzięły udział w latach 1901-1904 i później w latach 1906-1907 w wystąpieniach przeciwko akcjom germanizacyjnym. Strajkowały wówczas nie tylko znane z historii dzieci wrzesińskie. Do protestu dołączyli też uczniowie ze Strzałkowa, prezentując bohaterską postawę narodową i ka­tolicką nie tylko własną, ale i swych rodziców. Strajkowało 247 dzieci. Atmosfera patriotyzmu nie wygasła, mimo złamania oporu uczniów sta­jących w obronie ojczystej mowy. W 1917 roku zorganizowała się w Strzałkowie drużyna skautowska. Chłopcy wspierali działania mające na celu przygotowanie kolejnego zrywu zbrojnego, jakim było Powstanie Wielkopolskie. Po około 10 latach, po zwycięstwie powstańców, w okresie międzywojennym działały tu niezmiernie aktyw­nie takie organizacje jak "Sokół" i "Skauting", utworzone jeszcze podczas zaborów. Ich działacze mogli kontaktować się z podobnymi organizacja­mi z Warszawy dzięki nowej linii kolejowej łączą­cej Strzałkowo ze stolicą. Wybuch II wojny doś­wiadczył mieszkańców naszej wsi już 1 września. Hitlerowcy rozpoczęli wtedy bombardowanie Strzałkowa. Naloty ciągnęły się przez cały tydzień. Ustąpiły z dniem 10 września po tym, jak na dachy miejscowości spadło około 100 bomb. Okupacja zaczęła się z wkroczeniem patrolu niemieckiego wojska. Koniec wojny zmobilizował strzałkowian do wzmożonego wysiłku mającego na celu rozwój wsi. Zgodnie z tymi założeniami w 1945 r. uruchomiono mleczarnię, młyn, tartaki, gorzelnię oraz krochmalnię i cegielnię w Stawie, otworzono podwoje tutejszej szkoły podstawowej, a w 1948 r. zaczęła działać biblioteka publi­czna. W 1951 r. zainaugurował swoją pracę Dom Pomocy Społecznej mający swą siedzibę na tere­nie dawnego majątku Strzałkowskich. W 1974 r. powstała Spółdzielnia Kółek Rolniczych, a rok później oddano do użytku Ośrodek Zdrowia. Ostatnią ważną datą w kalendarium Strzałkowa jest rok 1990. Wówczas to miejscowości oficjalnie nadano herb, którym może odtąd się chlubić.